“Erstens komt es anders und zweitens als man denkt!”

Ten eerste komt het anders en ten tweede als men denkt…

Voor mijn stage bij Ru Paré Community waren mijn verwachtingen hoog gespannen, want wat de Stichting Samenwonen Samenleven – die het centrum exploiteert – zo alles organiseert voor de buurt is nogal indrukwekkend. Tenminste in pandemie-vrije tijden. Door de strikte lockdown leek het imposante schoolgebouw nu helaas meer op een spookschip, dan op het bruisende wijkcentrum, dat het normaliter is. Roy Carter, de beheerder en goede geest van het pand deed zijn best om mij te betrekken. Maar na wat gesjouw met tafels en stoelen van ruimte A naar ruimte B, en het tevergeefs wachten op bezoekers die er helemaal niet mochten komen, had ik de hoop al bijna opgegeven een bijdrage te kunnen leveren aan de organisatie. Een week later stond ik weer op de mat, maar veel viel er nog steeds niet te doen. Samen met een andere vrijwilliger gingen we in een van de ruimtes stoelen en tafels “coronaproof” opstellen. De zeer aardige Said was bezig om gordijnen op te hangen, maar ook daar was medewerking niet nodig.  Dan maar vakken opvullen voor de openbare bibliotheek.

Het is niet anders dacht ik. Corona verandert het dagelijkse leven fundamenteel. De functie van belangrijke sociale ontmoetingsplekken zoals Ru Paré wordt nogal op de proef gesteld. Er is helemaal niets mis mee om een veelbelovende stage dan maar af te breken en terug te komen als de tijden weer beter zijn.