Ik heb met Mohamed afgesproken een prototype van een minibieb te maken, om de functionaliteit te onderzoeken en meer inzicht te krijgen in het nodige budget. Wij kwamen er snel achter, dat het ontwerp te kostbaar is en dus het beschikbare budget ontoereikend om meerdere straat-boekenkasten te realiseren. De kosten voor hout – eigenlijk voor alle bouwmaterialen – zijn zo torenhoog gestegen, dat wij eventjes van plan waren om uit te wijken na tweedehands Billy boekenkasten van IKEA. Gelukkig kreeg Mo het fantastische idee in de leegstaande vleugel van het Slotervaart ziekenhuis naar afgedankte kantoormeubelen te zoeken, die sowieso in de sloop container belanden. En, yes!, wij vonden een aantal donkergrijze boekenrekken die degelijk afgewerkt zijn en met wat kleine ingrepen nu een stevige basis vormen voor de minibiebs. En net zo belangrijk: de boekenrekken voldoen door hun tweede leven tevens aan onze wens om bij te dragen aan circulaire economie en duurzaamheid… Samen met mijn kunstenaar-collega Dimitri van den Wittenboer zijn wij begonnen de kasten een kleurrijk uiterlijk te geven en verven de donkergrijze planken in alle kleuren van de regenboog, met letters uit verschillende talen – Latijns, Arabisch, Turks, Cyrillisch en Tifinagh.

Om de minibiebs in de openbare ruimte te plaatsen is natuurlijk een vergunningstraject nodig, dat nogal wat voeten in de aarde heeft. Mohamed heeft het volle vertrouwen dat het zal lukken. Nu moeten we geduldig zijn. Ik ga de tijd gebruiken om ondertussen het volgende ‘Praktikum’ voor te bereiden. Wordt mijn volgende stagebegeleider Roy Carter van de buurtcommunity Ru Paré of de wijkagent van het Overtoomse Veld Patrick? Ik verheug me op allebei.